De Canthigaster solandri (ook wel Spotted Sharpnose, False-Eye Toby of Netted Puffer genoemd) is de meest voorkomende toby die verhandeld wordt.

Deze kogelvis valt onder de groep "spitsneus kogelvissen" of "toby's" (Engels) en de subfamilie Canthigastrinae. Het lichaam is zijdelings samengedrukt, is minder breed en hierdoor hebben ze beperkte "opblaas mogelijkheden". Er is maar één enkel geslacht Canthigaster en leden zijn gemakkelijk geïdentificeerd door hun langwerpige, spitse snuit. Canthigasters die veel in de handel zijn, blijven vaak onder de 10cm en zijn hierdoor niet veeleisende zeekogelvissen, die aan een relatief klein aquarium al voldoende hebben.

In het wild leeft deze toby meestal in paren of in groepen. Ze zijn ook wel alleen gespot, maar dit komt praktisch niet voor. In het aquarium zijn ze nog niet succesvol per paar gehouden. Dit komt waarschijnlijk omdat een paar uit een man en een vrouw moet bestaan, wat met het oog niet valt te onderscheiden. Hierdoor is het paargedrag niet volledig bekend. Wel is bekend dat de eieren worden afgezet op algen die groeien op dode stukken steen en koraal. Er is geen broedzorg omschreven.

Deze kogelvis is een omnivoor, hij eet vooral vlezig voedsel zoals alle benthische ongewervelden (plankton, wormen garnalen etc. alles wat vlak boven of onder de zandbodem van de zee leeft) en in mindere mate algen (groene draadalgen), verkalkte rode algen etc.





De Canthigaster solandri leeft in de Indische en Atlantische oceaan: open zee en riffen.

De Atlantische Oceaan is na de Grote Oceaan de grootste oceaan en bedekt ongeveer een vijfde deel van de aarde. De naam Atlantische zee (mare atlanticum, naar het Atlasgebergte in het oude Mauretanie, thans Marokko) komt reeds in de oudheid voor. De oppervlakte bedraagt 82.362.000 km². De gemiddelde diepte is 3.926 meter en de grootste diepte, 8.605 meter, is de trog van Puerto Rico.

Met de Atlantische Oceaan wordt het S-vormige wateroppervlak ten oosten van Noord- en Zuid-Amerika en ten westen van Europa en Afrika bedoeld. In het noorden ligt Groenland en gaat de Atlantische Oceaan over in de Noordelijke IJszee. Tussen Antarctica en Kaap Hoorn ligt de grens met de Grote Oceaan. Het Panamakanaal vormt hiertussen een alternatieve verbinding. De grens met de Indische Oceaan bevindt zich tussen Kaap Agulhas en Antarctica. In het zuiden grenst de Atlantische Oceaan aan de Zuidelijke Oceaan.



Zowel als drager van het scheepvaartverkeer als visserijgebied is de Atlantische Oceaan van economische betekenis. Van de totale wereldvisvangst wordt ca. 50% op de Atlantische Oceaan gevangen. De visgronden liggen vrijwel uitsluitend in de shelfgebieden (continentaal plateau met diepten minder dan 200 meter). Haring en kabeljauw zijn de belangrijkste vissoorten.



De Mid-Atlantische rug is een 15.000 km lange onderzeese bergrug die van noord naar zuid loopt. Op sommige plaatsen steekt de rug boven het wateroppervlak uit. De rug is ontstaan door opstuwend magma en groeit nog steeds met als gevolg dat de oceaan langzaam breder wordt en de afstand tussen Amerika en Europa/Afrika steeds groter wordt (platentektoniek). Al deze eilanden kenmerken zich door actief vulkanisme en veel aardbevingen. Het bestaan van de rug is rond 1950 ontdekt en met de Spaceshuttle Challenger volledig in beeld gebracht.

De Indische Oceaan ligt tussen Oost-Afrika, Zuid-Azië, de archipel van Indonesië en Australië. Ook het verre zuidelijke Antarctica zou als een grens kunnen worden gezien. Het noordelijk deel van de Indische Oceaan wordt door India in tweeën verdeeld, in de Golf van Bengalen en de Arabische Zee.



De Indische Oceaan is, met een oppervlakte van 73.481.000 km², de kleinste oceaan (tenzij de Noordelijke IJszee ook als oceaan wordt gezien). De Indische Oceaan is de derde grootste oceaan van de wereld en bedekt ongeveer 20% van het totale wateroppervlak van de aarde. De gemiddelde diepte is 3.890 meter en de grootste diepte, 8.047 meter.







Momenteel zijn geen video's beschikbaar. Elke aanvulling wordt zeer op prijs gesteld.